17 Ekim 2011 Pazartesi

Çöp Kamyonu Kanunu

                                                                                                    corbis
Rebid: Bir oyuncunun ikinci konuşması
Reverse: Rebidde daha pahalı bir renk okuyarak genellikle kuvvet gösteren konuşmadır.
Sıkıştırmak (Squeeze): Sağlanmış kartları oynayarak rakibi el yapabileceği kartları kaçmaya zorlamaktır.
****
PARMAKLAR
Elini tuttuğunda elim
unuttum parmaklarımı.
Gece sana şiir yazmak istedim
fakat yazacak parmaklarım yoktu.
Ertesi gün buluştuğumuzda
dedin ki: Dünkü şiiri
ellerimde unuttun
gece boyunca
saçlarımda dolaştı şiir
arayarak soluğunu.

Hiwa Kader, çeviren: İsmail Haydar Aksoy
****
Ortağına, rakibe, seyirciye, her şeye kızan briç oyuncuları için bir öykü:
ÇÖP KAMYONU KANUNU
Bir gün bir taksiye atladım ve havaalanından hareket ettik. Sağ şeritte yol alırken siyah bir araba park ettiği yerden aniden yola, önümüze çıktı. Taksi şoförü sert bir şekilde frene bastı, kaydı ve diğer arabaya çarpmaktan zor kurtuldu. Diğer arabanın sürücüsü camdan başını çıkartıp bağırmaya ve küfretmeye başladı. Taksi şoförü ona gülümsedi ve içten bir şekilde el salladı, gerçekten çok arkadaşçaydı.
Taksiciye sordum:
'Neden bunu yaptınız?
Adam neredeyse arabanızı mahvedip ikimizi de hastaneye gönderecekti.'
Taksi şoförü bana, 'Çöp Kamyonu Kanunu' dediği şeyi öğretti.  Şoför pek çok insanın çöp kamyonu gibi olduğunu açıkladı:
"Birçok insan her tarafta çöp dolu olarak dolaşıyor. Bunlar kızgınlık, öfke ve hayal kırıklığı dolular. "Çöpleri " biriktikçe onu bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar ve bazen sizin üzerinize bırakabiliyorlar. Sakın kişisel olarak üstünüze almayın. Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler dileyin ve yolunuza devam edin. Onların "çöpünü" alıp işyerinize, evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın. Başarılı insanlar, bu "çöp kamyonlarının" günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler.
Dr. Nilgün Büke, denizce "kısaltılmıştır"

4 yorum:

Vladimir dedi ki...

Ben iş hayatına atıldığımın 6. ayında bunu farkederek, bazı sosyal nitelikli iş kazalarını hiç kişisel almadım. Kısa süreli temaslarla insanları değiştirmenin mümkün olmadığını anlamıştım. Bunun farkına yirmili yaşlarımın başında varmış olmak sanırım benim için bir kazanım.Sonraki yıllarda kendi elemeanlarıma da müşteri diyaloglarından asla incinmemelerini önerdim onlara. İş hayatında başlattığım bu uygulama sayesinde huzurlu, sakin, güvenili bir kişi olarak tanındım. Ve 27 sene geçmiş böyle. Eh ne diyelim ömürler geçiyor. :)

Bu konuyu bırada yazılı olarak görmek keyif verici oldu. Paylaşım için teşekkürler :)

nehiro dedi ki...

harika bir şiir yine teşekkürler...
bu arada çöp boşaltanlara gül vermek bilemeyeceğim nereye kadar doğru!
bu hale biraz fazla gül dağıttığımızdan geldik gibi:))

piktobet dedi ki...

bir fotoğraf, bir bilgi, bir şiir ve bir öykü. özellikle "çöp kamyonu"nu çok sevdim. "işin ana fikri şu ki.." diye başlayan son bölüm sonradan eklenmiş gibi yapay duruyor sanki; ama oraya kadar olan kısım çok iyi.

ali zafer sapci dedi ki...

Vladimir, ben sizin gibi erken fark edemediğim için epey sıkıntı çektim.
Nehiro, güzel şiirlerinizi severek izlemeye devam ediyorum.
Piktopet, ne kadar haklısınız, tekrar tekrar okuyarak fark ettim ve o bölümleri ayırdım, kısaltma notu ekledim. Ayrıca sanıyorum bu ilk ziyaretinizdi, teşekkürler.